Εχθές από νωρίς αποφάσισα να μείνω σπίτι το βράδυ, να δω 50 - 50, να ακούσω λίγη μουσική, να χαθώ στα άγνωστα μονοπάτια του internet και να κοιμηθώ σχετικά νωρίς. Έτσι και έκανα.
Κατά την διάρκεια του 50 50 -κλασικά- έπεσαν ορισμένες διαφημίσεις. Και πόσο μου την δίνουν οι διαφημίσεις...! Ελάχιστες φορές μου άρεσε κάποια διαφήμιση. Συνήθως παρουσιάζουν εξιδανικευμένες οικογενειακές καταστάσεις. Σε βομβαρδίζουν με επιθυμίες "τους" που στις παρουσιάζουν ως ανάγκες. Και γενικότερα αυτό το κυνήγι της ευτυχίας δε με πολυαποσχολεί, ίσα ίσα από ένα σημείο και έπειτα καταντάει και ενοχλητικό θα έλεγα. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που αποφεύγω την τηλεόραση, εκτός του ότι την βαριέμαι.
Χθές όμως είδα μία από τις διαφημίσεις που θεωρώ αρκετά έξυπνες. Ένα κοριτσάκι σε πολύ τρυφερή ηλικία τρέχει στο μπάνιο, αδειάζει ένα τσαντάκι με καλλυντικά και βρίσκει ένα ψαλίδι. Πάει τότε μπροστά στον καθρέφτη που δε φτάνει και τόσο καλά και κόβει τα μαλλάκια του. Είναι μια εικόνα αρκετά οικεία για πολλούς από εμάς αν αναλογιστούμε την παιδική μας ηλικία. Μετά από λίγο χτυπάει το κουδούνι και τρέχει όλο χαρά προς την πόρτα, την ανοίγει και μπαίνει μέσα ένα άλλο παιδάκι που δεν έχει καθόλου μαλλιά και φορά ένα καπέλο. Τότε τα δυο παιδιά χαρούμενα ανταλλάσσουν αυτά που έχουν. Δηλαδή το κοριτσάκι δίνει κάποιες από τις τούφες που έκοψε και το άλλο παιδάκι του δίνει το καπέλο του.
Η διαφήμιση αφορά παιδιά που έχουν καρκίνο. Δείτε την.
Κατά την διάρκεια του 50 50 -κλασικά- έπεσαν ορισμένες διαφημίσεις. Και πόσο μου την δίνουν οι διαφημίσεις...! Ελάχιστες φορές μου άρεσε κάποια διαφήμιση. Συνήθως παρουσιάζουν εξιδανικευμένες οικογενειακές καταστάσεις. Σε βομβαρδίζουν με επιθυμίες "τους" που στις παρουσιάζουν ως ανάγκες. Και γενικότερα αυτό το κυνήγι της ευτυχίας δε με πολυαποσχολεί, ίσα ίσα από ένα σημείο και έπειτα καταντάει και ενοχλητικό θα έλεγα. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που αποφεύγω την τηλεόραση, εκτός του ότι την βαριέμαι.
Χθές όμως είδα μία από τις διαφημίσεις που θεωρώ αρκετά έξυπνες. Ένα κοριτσάκι σε πολύ τρυφερή ηλικία τρέχει στο μπάνιο, αδειάζει ένα τσαντάκι με καλλυντικά και βρίσκει ένα ψαλίδι. Πάει τότε μπροστά στον καθρέφτη που δε φτάνει και τόσο καλά και κόβει τα μαλλάκια του. Είναι μια εικόνα αρκετά οικεία για πολλούς από εμάς αν αναλογιστούμε την παιδική μας ηλικία. Μετά από λίγο χτυπάει το κουδούνι και τρέχει όλο χαρά προς την πόρτα, την ανοίγει και μπαίνει μέσα ένα άλλο παιδάκι που δεν έχει καθόλου μαλλιά και φορά ένα καπέλο. Τότε τα δυο παιδιά χαρούμενα ανταλλάσσουν αυτά που έχουν. Δηλαδή το κοριτσάκι δίνει κάποιες από τις τούφες που έκοψε και το άλλο παιδάκι του δίνει το καπέλο του.
Η διαφήμιση αφορά παιδιά που έχουν καρκίνο. Δείτε την.
2 comments:
το σπουδαίο με αυτήν τη διαφήμιση, είναι ότι, σε αντίθεση με όλες τις άλλες, είναι αληθινή. Φαντάσου!
Έχουμε αρχίσει και μιλάμε για τα αυτονόητα...
Μα συνήθως αυτά δεν είναι που μαγεύουν;Τα μικρά, τα απλά, τα αυτονόητα...
Post a Comment