Σε αποζητώ, σε νιώθω παντου, σε κουβαλάω πάντα μαζί μου, αναρωτιέμαι, πώς θα ταν χωρίς εσένα? χωρίς εμένα και εσένα? τρέχω πανω σε μία μηχανή, προσπαθώ να δώ τα οσα περνούν, αλλα ζαλίζομαι. το ξέρεις ότι ζαλίζομαι? έχεις κάτι να μου πεις? θα πρεπε κάτι να ξέρω? γιατι? ψαχνω, μην ρωτήσεις τι. εσένα, εμένα. μιλώ. σου μιλώ? πες κάτι! πες! ό,τι να ναι. ό,τι σου ρχεται πρώτο στο μυαλό. μη σκέφτεσαι! με σκέφτεσαι? μου λείπεις. μου λείπεις? δε με μπερδευεις. δεν προλαβαίνεις να με μπερδέψεις. ούτε καν να με μπερδέψεις. δεν είναι έτσι όμως. όλα έχουν μια ταχύτητα. εσυ?

πάνω στο χάρτη κοκκινες διακεκομμένες γραμμές ενώνουν την Αθήνα με άλλες πόλεις. δε θέλω αλλες γραμμές. δεν με πειράζει που είναι διακεκομμένες. καθόλου. πάντα έτσι είναι, κάτι σε ενώνει και κάτι σε χωρίζει. μα εσύ? ξεχωριζεις. τα δαχτυλά σου τόσο έντονα ακόμα κρατούν το πρόσωπό μου. λες και έμεινε σημάδι, ανεξήτιλο. δεν είναι όμως σαν την ουλή. αυτό είναι άλλο. μ αρέσει, το θέλω. μονο που θέλω και τα χέρια και τα χείλη και τα μάτια. όλο. αυτό είναι. αυτό έψαχνα. το Όλο θέλω.

θαμπή εικόνα. σκιά. σαν άλλο φάντασμα. τριγυρνά... και με τραβά. κράτα με! που και που να με κρατάς από το χέρι. εχω ανάγκη να νιώθω ότι με νιώθεις.