Ένα διαφορετικό παιδί

Εχθές από νωρίς αποφάσισα να μείνω σπίτι το βράδυ, να δω 50 - 50, να ακούσω λίγη μουσική, να χαθώ στα άγνωστα μονοπάτια του internet και να κοιμηθώ σχετικά νωρίς. Έτσι και έκανα.
Κατά την διάρκεια του 50 50 -κλασικά- έπεσαν ορισμένες διαφημίσεις. Και πόσο μου την δίνουν οι διαφημίσεις...! Ελάχιστες φορές μου άρεσε κάποια διαφήμιση. Συνήθως παρουσιάζουν εξιδανικευμένες οικογενειακές καταστάσεις. Σε βομβαρδίζουν με επιθυμίες "τους" που στις παρουσιάζουν ως ανάγκες. Και γενικότερα αυτό το κυνήγι της ευτυχίας δε με πολυαποσχολεί, ίσα ίσα από ένα σημείο και έπειτα καταντάει και ενοχλητικό θα έλεγα. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που αποφεύγω την τηλεόραση, εκτός του ότι την βαριέμαι.
Χθές όμως είδα μία από τις διαφημίσεις που θεωρώ αρκετά έξυπνες. Ένα κοριτσάκι σε πολύ τρυφερή ηλικία τρέχει στο μπάνιο, αδειάζει ένα τσαντάκι με καλλυντικά και βρίσκει ένα ψαλίδι. Πάει τότε μπροστά στον καθρέφτη που δε φτάνει και τόσο καλά και κόβει τα μαλλάκια του. Είναι μια εικόνα αρκετά οικεία για πολλούς από εμάς αν αναλογιστούμε την παιδική μας ηλικία. Μετά από λίγο χτυπάει το κουδούνι και τρέχει όλο χαρά προς την πόρτα, την ανοίγει και μπαίνει μέσα ένα άλλο παιδάκι που δεν έχει καθόλου μαλλιά και φορά ένα καπέλο. Τότε τα δυο παιδιά χαρούμενα ανταλλάσσουν αυτά που έχουν. Δηλαδή το κοριτσάκι δίνει κάποιες από τις τούφες που έκοψε και το άλλο παιδάκι του δίνει το καπέλο του.
Η διαφήμιση αφορά παιδιά που έχουν καρκίνο. Δείτε την.

Χώρος (και χρόνος) για ζωή

ΕΝΑΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ φιλοσοφίας εμφανίστηκε στην τάξη του με ένα μεγάλο χάρτινο κουτί. Χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα άδειο γυάλινο βάζο και άρχισε να το γεμίζει με μικρές πέτρες. Οι μαθητές τον κοιτούσαν με απορία. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε: "Είναι γεμάτο το βάζο;" και οι μαθητές του απάντησαν: "Ναι, είναι γεμάτο".

Αυτός χαμογέλασε και πάλι χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με μικρά βότσαλα και άρχισε να γεμίζει το βάζο, το κούνησε λίγο και τα βότσαλα κύλησαν και γέμισαν τα κενά. Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο, ρώτησε: "Είναι γεμάτο το βάζο;" και οι μαθητές γέλασαν και απάντησαν: "Ναι, είναι γεμάτο".

Αυτός χαμογέλασε και πάλι χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με άμμο και άρχισε να την αδειάζει μέσα στο βάζο. Η άμμος γέμισε όλα τα κενά ανάμεσα στα βοτσαλάκια και τις πέτρες. Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο, ρώτησε: "Είναι γεμάτο το βάζο;" και οι μαθητές δίστασαν για λίγο, αλλά του απάντησαν: "Ναι, είναι γεμάτο".

Αυτός χαμογέλασε και πάλι χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα δυο μπουκάλια μπύρες και άρχισε να τα αδειάζει μέσα στο βάζο. Τα υγρά γέμισαν όλα τα υπόλοιπα κενά του βάζου.Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο, ρώτησε: "Είναι γεμάτο το βάζο;" και οι μαθητές γέλασαν αυτήν τη φορά και απάντησαν: "Ναι, είναι γεμάτο".

Τώρα, λέει ο καθηγητής, θέλω να θεωρήσετε το βάζο αυτό ότι αντιπροσωπεύει τη ζωή σας.

Οι πέτρες είναι τα πιο σημαντικά στη ζωή σας. Τέτοια είναι η οικογένεια, η υγεία σας, τα παιδιά σας, ο σύντροφός σας, οι καλοί σς φίλοι. Οι πέτρες αντιστοιχούν στα πιο σημαντικά, τόσο σημαντικά, που ακόμα και αν όλα τα υπόλοιπα λείψουν, η ζωή σας θα εξακολουθήσει να είναι γεμάτη.

Τα βοτσαλάκια είναι τα άλλα πράγματα που έρχονται στη ζωή μας, όπως οι σπουδές μας, η εργασία μας, το σπίτι μας, το αυτοκίνητό μας. Είναι μικρά πράγματα, βοτσαλάκια. Αν αυτά τα βάλετε πρώτα στο βάζο, τότε δε θα υπάρχει χώρος για τις πέτρες, τα σημαντικά της ζωής.

Η άμμος είναι όλα τα ύπόλοιπα, τα πιο μικρά πράγματα της ζωής. Αν βάλεις πρώτα την άμμο, δε θα υπάρχει χώρος για τα βοτσαλάκια και για τις πέτρες.

Το βάζο είναι η ζωή σας. Αν ξοδεύετε χρόνο και δύναμη για μικρά πράγματα, δε θα βρείτε ποτέ το χρόνο για τα πιο σημαντικά. Ξεχωρίστε ποια είναι τα πιο σημαντικά για την ευτυχία σας. Μιλήστε με τους γονείς σας, παίξτε με τα παιδιά σας, απολαύστε το σύντροφό σας, προσέξτε την υγεία σας, και χαρείτε τους φίλους σας. Πάντα θα υπάρχει χρόνος για γνώση και σπουδές. Πάντα θα υπάρχει χρόνος για εργασία, για να φτιάξετε το σπίτι σας και το αυτοκίνητό σας, να πληρώσετε το δήμο και το τηλέφωνο. Όμως φροντίστε τις πέτρες πρώτα. Ξεχωρίστε τις προτεραιότητές σας.

Οι μαθητές είχαν μείνει άφωνοι. Ένας ρώτησε: "Η μπύρα τι αντιπροσωπεύει;", τότε ο καθηγητης χαμογελαστός απάντησε: "Θα σας πω: Δεν έχει σημασία πόσο γεμάτη είναι η ζωή σας, δεν έχει σημασία πόσο στριμωγμένος είσαι, γιατί πρέπει να ξέρεις: Πάντα θα υπάρχει χώρος για δυο μπυρίτσες".

(Από τον τύπο πριν μερικά χρόνια_ Φεβρουάριος 2003)

ΥΓ: Στον Πέτρο.