Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω... Συλλέκτης στιγμών.

Υπάρχουν κάτι βράδια που σε κυριεύουν οι αναμνήσεις, σε κατατρώνε οι επιλογές, σου λείπουν τα πρόσωπα, αλλά πολύ περισσότερο.. Υπάρχουν κάτι βράδια που συνειδητοποιείς ότι αυτό που κάνεις, αυτό που προσπαθείς να κάνεις συνεχώς είναι να παροπλίζεσαι για αυτά τα βράδια. Κι όμως αυτά πάντα έρχονται.

Συλλέκτης στιγμών. Όμορφες στιγμές, όπως το άγγιγμα που σε ξυπνάει. Θλιβερές στιγμές, όπως το πρόσωπο που αποχωρίζεσαι -έστω και για λίγο. Λαμπερές στιγμές, όπως ένα ταξίδι όλο υποσχέσεις. Στιγμές γεμάτες χρώματα και μυρωδιές, σαν το πασχαλινό τραπέζι. Ειλικρινείς στιγμές, όπως τα λόγια που έφυγαν αναπάντεχα απο τα χείλη.

Παιχνίδια του μυαλού... ή μήπως όχι;