Ήρθαν οι μάγισσες τις νύχτας χθες το βράδυ αργά
Μπήκαν στ' ονειρο μου ψάχνοντας
τις είδα, μα δεν τους μίλησα
Κοιταζα τον δρόμο μου μπροστα
το βραδυ -ξερεις- είναι εύκολο να χαθείς
λένε
Κάπου εδώ, βότσαλα έψαχνα γνωστά
να μην μου πάρει όλη τη βραδιά
και χάσω εσένα
και χάσω κι εμένα
Κοίταζα τον δρόμο μου μπροστά
μη βρώ κανέναν
σώματα ατίθασα, γυμνά
και πικραμένα
γύριζαν γύρω μου ξανά
χέρια, κορμιά και χείλη δροσερά
πουθενά
ούτε ένα.
και εσύ πουθενά.
1 comment:
Καλησπέρα.
Στο τέλος βρίσκεις το δρόμο. Είναι μυστήριο το πως, μα τον βρίσκεις.
:)
Post a Comment